Ποια η
σχέση του Μεγάλου Νοταρίου Σταύρου Ψυχάρη με την κομμουνιστική Αριστερά,
τους συνταγματάρχες, αλλά και το... μπάσιμο στον Οργανισμό Λαμπράκη
ΜΕΡΟΣ 4ο
Του
ειδικού
συνεργάτη
Σ ε
αντίθεση με πολλούς κακόπιστους πολίτες, η εγκυκλοπαίδεια wikipedia έχει την
καλυτέρα των απόψεων για τον Σταύρο Ψυχάρη. Ανατρέχοντας κάποιος στο βιογραφικό
του, που παρατίθεται εκεί, θα διαπιστώσει ότι στις βραβεύσεις του
περιλαμβάνεται και η διάκριση Μέγας Νοτάριος του Οικουμενικού Θρόνου. Ανθρωπος
του Θεού, δηλαδή. Το ίδιο με το Wikipedia πρέπει να πίστευε κι ο Κώστας Σημίτης
(πρωθυπουργός των Ιμίων), όταν το 1996 τον διόρισε διοικητή του Αγίου Ορους. Ο
Σταύρος Ψυχάρης διακόνησε το Περιβόλι της Παναγίας (τουλάχιστον τύποις, στα
χαρτιά) ως το 2001.
Σε
γενικές γραμμές μέχρι πρότινος τα είχε καταφέρει θεαματικά καλά στη ζωή του,
παρόλο που ξεκίνησε με κάποιο θεωρητικό αλλά τελικά όχι ουσιαστικό χάντικαπ.
Γεννήθηκε το 1945, σε μια Ελλάδα που είχε ρημάξει από την Κατοχή και θα ρήμαζε
κι άλλο από την κομμουνιστική ανταρσία. Ο πατέρας του ήταν πατενταρισμένος
κομμουνιστής. Είχε φυλακιστεί κι εξοριστεί για την κομματική δράση του. Από την
πλευρά της μητέρας του πάλι εντοπίζεται επιφανές μέλος του ΚΚΕ. Αδελφός της
ήταν ο Κώστας Λουλές, που διατέλεσε βουλευτής του ΚΚΕ, έγινε ο πρώτος
ευρωβουλευτής του… αντιευρωπαϊκού κόμματος (το οποίο δεν λέει όχι στο ευρωπαϊκό
χρήμα) και ο οποίος επόταν σε ισχύ μόνο του Χαρίλαου Φλωράκη.
Η σχέση
του Σταύρου Ψυχάρη με την κομμουνιστική Αριστερά παραλίγο να λάβει μέχρι και…
μυστηριακές διαστάσεις. Είναι εδώ και καιρό διαδεδομένος ο αστικός μύθος ότι ο
Σταύρος Ψυχάρης επρόκειτο να αποκτήσει ως πνευματικό πατέρα, νονό, τον Νίκο
Ζαχαριάδη, τον «τιμημένο αρχηγό» του ΚΚΕ και βασικό υπεύθυνο της ανθρωποσφαγής
του 1946-1949. Ομως, όταν ο Ζαχαριάδης κατευθυνόταν στην εκκλησία όπου θα
τελούνταν το μυστήριο… συνελήφθη. Οπως και να έχει το πράγμα, είναι καλό να
συλλαμβάνεται ο Ζαχαριάδης, έστω και στους αστικούς μύθους.
Μύηση
στη δημοσιογραφία
Η επαφή
με τα ΜΜΕ για τον Σταύρο Ψυχάρη ξεκίνησε το 1964 στην αριστερή εφημερίδα της
ΕΔΑ «Δημοκρατική Αλλαγή». Την ίδια περίοδο ήταν γραμμένος και στον
Ελληνοσοβιετικό Σύνδεσμο - κάτι το οποίο έχει εξαιρετικό σημειολογικό αλλά και
ουσιαστικό ενδιαφέρον. Μετά τη «Δημοκρατική Αλλαγή» προσελήφθη, μεσούσης
δικτατορίας, ως… κοινοβουλευτικός συντάκτης της εφημερίδας «Εθνος».
Η 21η
Απριλίου έφερε γούρι στον Σταύρο Ψυχάρη. Το 1972 άρχισε να εργάζεται στον ΔΟΛ.
Εγινε πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας «Τα Νέα». Το 1973 ήταν ακόμα καλύτερη
χρονιά για τον φιλόδοξο νέο. Κατόρθωσε να συμπεριληφθεί μεταξύ των
δημοσιογράφων που συνόδευσαν τον υπουργό Συντονισμού Νικόλαο Μακαρέζο στο
ταξίδι του στην κομμουνιστική Κίνα. Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας Ιωαννίδη
και την αποκατάσταση της δημοκρατίας το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Αντί»
περιέλαβε το όνομα του Ψυχάρη σε κατάλογο δημοσιογράφων που συνεργάστηκαν με
τους συνταγματάρχες. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του περιοδικού, στελέχη του
καθεστώτος χρησιμοποιήθηκαν από τον Ψυχάρη ως πηγές για τη συγγραφή του βιβλίου
του «Τα Παρασκήνια της Αλλαγής», το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη του ’74 - αρχές
’75, κάτι το οποίο δεν ήταν δα και αξιόμεμπτη πράξη ή επιλήψιμη δημοσιογραφική
πρακτική.
Το
θεαματικό άλμα του αποφασισμένου για όλα Ψυχάρη έγινε το φθινόπωρο του 1983,
όταν ήταν διευθυντής της εφημερίδας «Το Βήμα». Αυτό ήταν και κάτι σαν «χρίσμα»
διαδοχής∙ μια αναγνώριση από τον Χρήστο Λαμπράκη ότι ο εξ απορρήτων του ήταν
και ο εκλεκτός του, η επιλογή για τη συνέχεια. Ο Σταύρος Ψυχάρης τα κατάφερε
τόσο καλά να πείθει τον Χρήστο Λαμπράκη ότι αξίζει περισσότερα και υψηλότερα,
ώστε το 2002 «στέφθηκε» διευθύνων σύμβουλος και αντιπρόεδρος του ΔΟΛ.
Φυσικά,
η πορεία του ακόμα και στο εύκολο -για ανθρώπους της πάστας του- τερέν του
Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη ήταν πολυκύμαντη. Η παλέτα της δεκαετίας
του ’80 ξεκίνησε για τον Σταύρο Ψυχάρη με φουλ πράσινο του ΠΑΣΟΚ, για να
ξεθωριάσει μέχρι το σκάνδαλο Κοσκωτά και να επανακάμψει πάλι στα ίδια τη
δεκαετία του ’90 μέσω της φανατικής υποστήριξης στο καθεστώς του Κώστα Σημίτη.
Αυτά, όμως, καθώς και άλλες όχι και τόσο γνωστές ιστορίες και αφηγήσεις για τον
διάδοχο της εκποιηθείσας αυτοκρατορίας του ΔΟΛ, στην επόμενη συνέχεια του
αφιερώματος.
Απριλιανά
βαφτίσια και διαξιφισμοί
22
Ιανουαρίου 2013: Εντονο διαξιφισμό μεταξύ του Ανδρέα Ψυχάρη και του Στάθη
Παναγούλη προκάλεσε η φράση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που αγόρευε ο κ.
Ψυχάρης, «δεν σου έβαλε καλό λαδάκι ο Σταματόπουλος» θέλοντας έτσι να υπαινιχθεί
ότι ο (τότε βουλευτής της Ν.Δ.) Ανδρέας Ψυχάρης έχει βαφτιστεί από τον υπουργό
Τύπου της 21ης Απριλίου Βύρωνα Σταματόπουλο.
Ομως, ο
αδελφός του αείμνηστου Αλέκου Παναγούλη δεν τα θυμόταν καλά. Ο Σταύρος Ψυχάρης
από τον πρώτο γάμο του έχει δύο γιους, τον Παναγιώτη (αυτόν βάφτισε ο Βύρωνας
Σταματόπουλος, υφυπουργός Τύπου επί 21ης Απριλίου) και τον Ανδρέα Ψυχάρη (τον
οποίο βάφτισε ο Ανδρέας Παπανδρέου). Στον Παναγούλη ο Ανδρέας Ψυχάρης απάντησε
με την… αβρότητα που έχει ίσως κληρονομήσει από τον πατέρα του: «Εγώ δεν ξέρω
από λάδι ούτε από ουίσκι ούτε από μπαρμπούτι, και δεν πρόκειται να μπω σε
διάλογο με κάποιον που απειλεί τους βουλευτές με λιντσάρισμα. Εγώ γεννήθηκα
στις 22 Αυγούστου του '67 και στη Μεταπολίτευση ήμουν 7 χρονών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου