Tην δεκαετία του ’90 επέκεινα της ολοκληρωτικής
ήττας του κομμουνιστικού συστήματος μας δόθηκε η υπόσχεση για έναν κόσμο χωρίς
σύνορα. Μόλις δύο δεκαετίες αργότερα η ανάγκη των ανθρώπων για ισχυρότερα
σύνορα είναι παραπάνω από εμφανής. Στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των
Ηνωμένων Εθνών, ο Πρόεδρος Τράμπ ήταν στεντόριος : «Πρέπει να υποστηρίξουμε το
σεβασμό για την τήρηση του νόμου και τον σεβασμό για την διατήρηση των
συνόρων».
Τόσο
η αναφορά του Trump στον βόρειοκορεάτη δικτάτορα Kim Jong Un, ως «Rocket Man»
όσο και η απειλή του να «καταστρέψει εντελώς» τη χώρα του Κιμ, εξόργισαν τους
ανθρώπους που ο στενός του σύμβουλος Steve Bannon ονομάζει «παγκοσμιοποιητές».
Και, παραδόξως, αυτή ήταν μία από τις λίγες αναφορές στην ομιλία του που
κέρδισε χειροκροτήματα σε έναν χώρο όπου στεγάζεται το «όραμα» της
παγκοσμιοποίησης.
Βέβαια,
ο ίδιος ο κόσμος δεν βρίσκεται σε μια χαζοχαρούμενη παγκοσμιοποιημένη διάθεση.
Το Brexit επήλθε για να επαναβεβαιώσει την εθνική κυριαρχία, κυρίως πάνω στο
φαινόμενο της μετανάστευσης. Η Angela Merkel επανήλθε ως Γερμανός καγκελάριος
την Κυριακή, αλλά το ποσοστό του κόμματος μειώθηκε, κυρίως επειδή έχασε τον
έλεγχο των γερμανικών συνόρων πριν από δύο χρόνια. Και ο ίδιος ο Trump
προσκολλάται στην εκλογική του υπόσχεση να χτίσει ένα τείχος κατά μήκος των
συνόρων μεταξύ των ΗΠΑ και του Μεξικού, καθώς και να αποκλείσει από τις
Ηνωμένες Πολιτείες τους πολίτες κυρίως μουσουλμανικών χωρών που συνδέονται με
την τρομοκρατία.
Όμως
ας πάμε στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές. Η χριστιανοδημοκρατική Ένωση
της καγκελαρίου Angela Merkel έζησε τις χειρότερες επιδόσεις της από το τέλος
του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Η στήριξη των πολιτών προς το Σοσιαλδημοκρατικό
Κόμμα έπεσε σε συνταρακτικά χαμηλά επίπεδα. Αλλά το ριζοσπαστικό δεξιό
κόμμα Alternative for Germany, γνωστό ως AfD, το οποίο ιδρύθηκε μόλις πριν από
τέσσερα χρόνια, έγινε το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο, κερδίζοντας το
13% των ψήφων.
Καθίσταται
σαφές ότι συντελείται μία αλλαγή στη γερμανική πολιτική. Η δημοτικότητα της
αριστεράς φθίνει σε ολόκληρη τη χώρα – αν και μειώνεται πιο αργά στην ανατολική
Γερμανία – ενώ η υποστήριξη της AfD αυξάνεται.
Υπάρχουν
πολλοί ψηφοφόροι – ειδικά εκείνοι που βρίσκονται εκτός της παραδοσιακής βάσης
του κόμματος του CDU, οι οποίοι θεωρούν την απόφαση της Μέρκελ να μην κλείσει
τα σύνορα ως μια σημαντική ανθρωπιστική κίνηση. Ωστόσο, η πολιτική της για τους
πρόσφυγες ενόχλησε πολλούς περισσότερους. Και αυτός ο θυμός εξεφράσθη στην
Bundestag με τη μορφή του AfD. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, το εν λόγω κόμμα είναι
τέκνο της Μέρκελ.
Το
Εναλλακτικό Κόμμα βέβαια κέρδισε υποστήριξη από όλο το μήκος του πολιτικού
φάσματος. Έτσι, ενώ 1.070.000 ψηφοφόροι έφυγαν από τη χριστιανοδημοκρατική
ένωση της Μέρκελ για να ψηφίσουν την AFD, σχεδόν άλλοι τόσοι ψηφοφόροι
(970.000) εγκατέλειψαν τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Πράσινους και το Αριστερό
κόμμα (που έχει τις ρίζες του στο παλαιό Κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής
Γερμανίας) για να στηρίξουν αυτό το κόμμο το οποίο συνδυάζει την εχθρότητα
απέναντι στο ριζοσπαστικό Ισλάμ με την αντίθεσή του προς τη μεγαλύτερη
κυβέρνηση.
Προς
τιμή της, η Μέρκελ, – η μεγάλη συγχωνευτής των πολιτικών διαφορών στην Γερμανία
– εδήλωσε ότι θα εργαστεί για να φέρει πίσω τους ανθρώπους που ψήφισαν την AfD
αυτό το Σαββατοκύριακο. Αυτό υποδηλώνει ότι θα μπορούσε – ίσως λέω – να λάβει
την μοναδική ρεαλιστική απόφαση για το μέλλον της Ευρώπης. Τουτέστιν, να
σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι οτιδήποτε από το ένα τέταρτο έως τα τρία
τέταρτα του ευρύτερου κοινού σε όλη την Ευρώπη είναι ναζί, φασίστες, ρατσιστές
που πρέπει να επαναπρογραμματιστούν, να πολεμηθούν, να καταγγελθούν ή να
αγνοηθούν. Αντ ‘αυτού, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι ανησυχίες του κοινού
είναι ανησυχίες που πρέπει να αναγνωριστούν και να αντιμετωπιστούν από την
πολιτική ελίτ. Τέτοιες αποφάσεις όμως έρχονται πάντοτε σε αντίθεση με τα μεγάλα
εκείνα συμφέροντα που χρηματοδοτούν το κόμματα του κατεστημένου. Η αντίθεση
στις ελίτ όμως και στους ισχυρούς είναι το χαρακτηριστικό εκείνο που κάνει τους
ηγέτες μεγάλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου