Του Θοδωρή Γιάνναρου
Τα Εξάρχεια είναι περιοχή των Αθηνών που περικλείεται από τις Θεμιστοκλέους, Στουρνάρα, Σολωμού, Αραχώβης, Βαλτετσίου και Μεταξά. Η σημερινή ονομασία της περιοχής οφείλεται στον Ηπειρώτη έμπορο Βασίλειο Έξαρχο, ο οποίος στα τέλη του 19ου αιώνα άνοιξε στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους και Σόλωνος το πρώτο μπακάλικο.
Στα χρόνια της απελευθέρωσης αλλά και κατά τη Βαυαροκρατία η περιοχή ήταν γνωστή ως "Προάστιον" και κατοικούνταν από εσωτερικούς μετανάστες που εργάστηκαν για την ανοικοδόμηση της Αθήνας.
Ελάχιστοι, όμως, είναι πλέον αυτοί που σήμερα μπορούν να διεκδικήσουν τον τίτλο του αυθεντικού Εξαρχειώτη -αυτού δηλαδή που έζησε τη συνοικία από τη μεταμόρφωσή της από κυψέλη αστών και μεσοαστών, προσωπικοτήτων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σημάδεψαν την πορεία της χώρας, σε "ζυμωτήριο" πολιτικών ιδεών και εντέλει σε μια γειτονιά που 17 χρόνια από την απαρχή του 21ου αιώνα ψάχνει για πρώτη φορά την ταυτότητά της.
Οι παλιοί Εξαρχειώτες αποσύρθηκαν από το προσκήνιο και όλα αυτά δημιούργησαν ένα εξαιρετικά φτωχό σκηνικό. Μαφίες, ναρκωτικά, τραμπουκισμοί, μπράβοι και πιτσιρικάδες με κουκούλες, που νομίζουν ότι καίγοντας λεωφορεία κάνουν επανάσταση.
Οι "μπαχαλάκηδες", η "παραβατικότητα" και το... "ασύδοτο κίνημα" είναι οι στερεότυποι χαρακτηρισμοί που συνοδεύουν τα τελευταία χρόνια την εμβληματική γειτονιά της Αθήνας, τα Εξάρχεια, αγαπημένη συνοικία ποιητών και διανοουμένων.
Έτσι, λοιπόν, αφού νυχτώσει, τα λεωφορεία αποφεύγουν να περνάνε από τα Εξάρχεια και πάνε απέξω... από την Αλεξάνδρας, λόγω των "επεισοδίων" και του φόβου του "μπουρλότου".
Οι λέξεις "επεισόδια" και "μπουρλότο" συμπυκνώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το "οξύμωρο" των Εξαρχείων, μιας ιστορικής και ιδιαίτερα δραστήριας γειτονιάς της Αθήνας με έντονη νυχτερινή, και όχι μόνο, ζωή.
Ειδικά τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββατοκύριακου, τα Εξάρχεια συγκεντρώνουν ανθρώπους μεμονωμένους ή σε παρέες, από όλη την Αθήνα. Για τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, όμως, η είσοδος απαγορεύεται με αποφαση και εντολή προς όλους του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών της Αθήνας... Αν κάποιο λεωφορείο το τολμήσει, οι "γνωστοί άγνωστοι" βάζουν σκουπιδοτενεκέδες μπροστά του, ο οδηγός ανοίγει αναγκαστικά τις πόρτες για να αποβιβαστούν οι επιβάτες, οι μπαχαλακηδες ρίχνουν βόμβες μολότοφ και το καίνε.
Αυτή δυστυχώς είναι η χώρα που το λάθος κάποιων ανεγκέφαλων μας καταδίκασε να ζούμε. Μια χώρα στο έλεος των απανταχού παραβατικών, που τους ένωσε η σημαία ενός κυβερνητικού συνονθυλεύματος-μήτρας της ανομίας!
Τι συμβαίνει όμως στα Εξάρχεια; Η εγκληματικότητα της Αθήνας και της Ελλάδας ξεκινά και περιορίζεται μονάχα στην περιοχή δίπλα από το Κολωνάκι; Αν ρίξουμε μια ματιά σε άλλες περιοχές, ο συγκεκριμένος μύθος που θέλει τα Εξάρχεια να είναι το κέντρο του ανεξέλεγκτου εμπορίου, της διακίνησης, της χρήσης ναρκωτικών και η βάση της ελληνικής μαφίας, καταρρέει αυτόματα.
Και βέβαια καταρρέει... αναδύεται όμως το μεγάλο ερώτημα: Γιατί η γειτονιά αυτή προστατεύεται με τέτοια μανία από τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία δεν άντεξε ούτε μία συμβολική συγκέντρωση αστυνομικών στην πλατεία, στα Εξάρχεια, και την απαγόρευσε, διά ροπάλου, μπας και ενοχληθεί το εκεί ισχύον σύστημα "παραβατικών αξιών";
Γιατί, μάλλον, τα συμφέροντα και τα άλλοθί της βρίσκονται εκεί καλά φυλαγμένα, κάτι που της προσφέρει την "α λα καρτ" χρήση από το εκεί εγκατεστημένο σύστημα. Μην ξεχνάμε κιόλας πως τα Εξάρχεια είναι η εκτελεστική περιοχή του σχεδιασμού των κεντρικών γραφείων. Απο κει ξεκινούν τα πάντα και εκεί τελειώνουν.
Όλο και πιο συχνά, το τελευταίο διάστημα, άνθρωποι που ζουν στα Εξάρχεια, μόνιμοι κάτοικοι εδώ και χρόνια, εκφράζουν την αγωνία τους για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ιστορική αυτή περιοχή. Περιγράφουν αφόρητες και άρρωστες καταστάσεις και συνθήκες, κατά πολύ χειρότερες από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.
Αρκετοί, όπως προαναφέρθηκε, άντεξαν έχοντας επιλέξει την αλλαγή του τόπου κατοικίας. Όσοι μένουν, ελπίζουν ότι κάποια στιγμή κάτι θα αλλάξει και η καθημερινότητα θα αποκτήσει πάλι μια κάποια κανονικότητα. Είναι αρκετός καιρός που τα Εξάρχεια λειτουργούν ως "κατηχητικό" των μπαχαλάκηδων και πεδίο εκτόνωσής τους. Η απουσία του κράτους, είτε από ανικανότητα είτε από στρατηγική επιλογή, έχει οδηγήσει πολλούς κατοίκους σε απόγνωση και η έκρηξη σίγουρα δεν θ' αργήσει.
"Ή αυτοί ή εμείς...", θα λεγε κανείς...
*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος, τ. Διοικητής του Νοσοκομείου "Ελπίς”, & Μέλος του "Τομέα Υγείας” της Νέας Δημοκρατίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου